Viðtal við Hildi Ársælsdóttur
Við tókum stutt viðtal við Hildi Ársælsdóttur, dóttir frægu heilsukonunnar Sollu Eiríks. Hún er næringarfræðingur og er meðhöfundur á bókunum himneskt og Raw.
Spurningarnar sem Hildur svaraði voru allar tengdar viðfangsefni okkar í verkefninu, mataræði og heilbrigðum lífsstíl, og fengum við mörg mjög góð og áhugaverð svör. Hér fyrir neðan eru spurningarnar sem við spurðum Hildi og svör hennar við þeim. |
1. Mælir þú með því að sleppa einhverjum mat?
Nei, almennt mæli ég ekki með því, nema einhver ákveðin ástæða liggi fyrir eins og ofnæmi, óþol, veikindi, trúarbrögð eða lífsspeki. Ég er sjálf grænmetisæta og sleppi því dýraafurðum að mestu, en það er eitthvað sem mér finnst að hver og einn verði að ákveða fyrir sjálfan sig. Þegar heilum fæðuflokkum er sleppt er mikilvægt að skoða hvort að einhver næringarefni verði útundan við breytinguna og finna aðra fæðu eða bætiefni sem gefa þau næringarefni. Það er ýmislegt sem ég veit að er betra að stilla í hóf, eins og t.d. gos, orkudrykkir og nammi, sætindi, skyndibiti og unnar kjötvörur. En ég hef litla trú á því að það sé gott til lengri tíma að neita sér alfarið um eitthvað sem manni finnst gott. Frekar að einbeita sér að því að dags daglega sé uppistaðan næringarríkur matur og leyfa sér svo að njóta þess að borða hitt í hófi ef mann langar, án þess að hafa samviskubit. 3. Hvaða mataræði telur þú vera heilbrigðasta mataræðið?
Ég tel að mataræði þar sem uppistaðan er hráefni af góðum gæðum og að stórum hluta úr jurtaríkinu sé hollast. Grænmeti, ávextir, baunir, grófkornavörur, hnetur, fræ og góðar olíur sem uppistaða. Fyrir þá sem kjósa dýraafurðir er mikilvægt að velja hreinar og lítið unnar vörur í sem upprunalegastri mynd (t.d. hrein jógúrt frekar en sykruð, lítið af unnum kjötvörum o.s.frv). Einnig er mikilvægt fyrir Íslendinga að muna að taka D-vítamín yfir vetrarmánuðina. Svo finnst mér líka mikilvægt að maturinn sé góður og að við njótum þess að borða matinn okkar í rólegheitum. Ég tel að núverandi Ráðleggingar um mataræði frá Landlæknisembættinu séu mjög góður útgangspunktur þegar kemur að heilbrigðu mataræði fyrir almenning: |
2. Hvaða þátt á mataræði í heilbrigðum lífsstíl?
Næringarríkur og fjölbreyttur matur gefur líkamanum orku og þau næringarefni sem hann þarf til að vaxa og dafna og virka sem best. Hollt mataræði er tengt við minni líkur á ýmsum sjúkdómum eins og sykursýki II, hjarta- og æðasjúkdómum og vissum tegundum af krabbameini. Einnig hefur mataræði áhrif á þarmaflóruna: viðbættur sykur í óhófi hefur til dæmis neikvæð áhrif, á meðan trefjarík matvæli úr jurtaríkinu hafa jákvæð áhrif á þarmaflóruna. Gott jafnvægi á þarmaflóru hefur góð áhrif á heilsuna. Gott mataræði eykur vellíðan og hreysti, okkur líður betur þegar líkaminn er hraustur. Ég tel að það sé auðveldara að stunda heilbrigða lífshætti þegar okkur líður vel. 4. Telur þú mataræði hafi góð áhrif á heilsu fólks?
Já, mataræði er einn af mörgum mikilvægum þáttum sem hafa áhrif á heilsu fólks. (Sjá svar við spurningu nr. 2). 5. Er það að fylgja ákveðnu mataræði góð lausn við það að léttast?
Já, mataræði er einn af þeim þáttum sem hafa áhrif í þyngdarstjórnun. Fleiri þættir koma inn í, t.d. hafa hreyfing, nægur svefn og það að minnka streitu líka jákvæð áhrif og allir þessir þættir vinna vel saman. Þegar einstaklingur vill léttast tel ég vænlegast til árangurs að einbeita sér fyrst og fremst að því að velja meira af næringarríkum mat og minna af næringarsnauðum mat og gera breytingar sem viðkomandi treystir sér til að gera að lífsstíl til langs tíma. Það er oft fljótlegra og þ.a.l. freistandi að léttast með því að fylgja ströngum megrunarkúr, eða borða mjög lítið. En með þeirri aðferð er erfitt að viðhalda þyngdartapinu til lengri tíma. Þegar einstaklingurinn hættir á kúrnum koma kílóin oft fljótt tilbaka og allt erfiðið verður til einskis. Þess vegna er að mínu mati betra að nota aðferð sem tekur lengri tíma, en er auðveldara að viðhalda, og það er að breyta mataræðinu smám saman til betri vegar. Svo er líka áhrifaríkt að æfa sig í að borða í núvitund, því þá er auðveldara að taka eftir merkjum líkamans um svengd og seddu og við þjálfumst í að meta hvenær líkaminn hefur fengið passlegt magn af mat. |